Het fenomeen supercompensatie 

Training is het regelmatig en systematisch toedienen van prikkels met als doel een prestatie te verhogen. Dit noemen we ook wel supercompensatie. Deze biologische wet is het fundament van de trainingsleer en stelt dat wanneer een training goed is gedoseerd en er voldoende rust wordt gehouden, het lichaam na herstel uit komt op een hoger niveau dan voorheen.

Supercompensatie is het: verstoren (trainen) – aanpassen (voldoende rust om te herstellen) – supercompenseren (hoger uitgangsniveau)

Levende organismen kunnen zich namelijk aanpassen aan aangepaste omstandigheden, wanneer deze worden blootgesteld aan herhaalde stimulus of prikkels. We noemen dit ook wel het adaptieproces. Wanneer de adaptie in de training regelmatig en systematisch wordt gestimuleerd, dan krijgen we een biochemische aanpassing. De zogenaamde homeostase wordt verstoord waardoor het lichaam zich wil aanpassen, super compenseren.

Wanneer jij bijvoorbeeld in de training een gewicht x verplaatst, en na de training voldoende rust neemt, en deze belasting regelmatig zal trainen. Dan zul je merken dat je het gewicht steeds beter kan verplaatsen en dat het makkelijker wordt.